Kan dat? Jazeker!  Ergens op een dag in maart kwam de vraag bij Transmuralis binnen of er medewerkers met een zorgachtergrond inzetbaar waren in de regio als dat nodig zou zijn in verband met corona. Dat leek mij een mooie kans om mij nuttig te maken. 

Zo combineer ik sinds begin april mijn (thuis)werk bij Transmuralis met het werken als verpleegkundige op de (tijdelijke) noodafdeling voor mensen met dementie. Een superleuk divers team dat probeert het leven van de mensen op de afdeling wat lichter te maken.

Het zal je maar gebeuren: je hebt dementie maar met hulp van je naasten en een voorziening als de dagopvang lukt het thuis. Maar dan breekt corona uit en wordt het thuis een stuk lastiger omdat je overdag nergens meer heen kan. Voor mensen bij wie het thuis spaak liep werd de noodafdeling in sneltreintempo geopend.

Niet alleen het team is divers maar ook de mensen die hier logeren. Verdriet, boosheid, plezier en humor, alles komt voorbij op een dag. Samen komen we de dag door en zoeken we afleiding. Zo heb ik onder andere gedanst, gesjoeld, gezongen en was ik quizmaster! Het team krijgt ook lastige vragen voor de kiezen: waarom ben ik hier en niet thuis? waarom komen mijn kinderen niet? hoe lang gaat dit duren? Op de meeste vragen is geen standaard antwoord te geven. Het vraagt creativiteit en inlevingsvermogen van de medewerkers om goed om te gaan met elke situatie die zich voordoet.

Het besef dat veel mantelzorgers en mensen met dementie zich in deze lastige situatie staande moeten zien te houden is bij mij nog groter geworden. De toegevoegde waarde van de dagvoorzieningen is enorm groot, zo blijkt maar weer.

De noodafdeling gaat binnenkort weer sluiten en voor de logees zijn of worden passende oplossingen gezocht. De teamgroepsapp explodeert: we willen blijven! De meeste medewerkers gaan echter terug naar hun ‘normale’ functie, maar het geeft aan hoe bijzonder (leuk) het tijdelijke team was.

Een van de laatst overgebleven logees fluisterde mij deze week toe: “het klinkt misschien heel gek, want eigenlijk wil je hier niet zijn, maar ik heb hier toch een goede tijd gehad”.

De Leyden Academy in de persoon van Josanne Huijg, interviewde mij. Het resultaat is hier terug te lezen: https://wijencorona.nl/joan55/

Joan Veldhuizen